جرش ή η αποκριάτικη στολή

Φτάσαμε. Εδώ, η ένδεια είναι πιο έκδηλη, στους δρόμους, στα σπίτια, ακόμη και στις συμπεριφορές. Οι γυναίκες με τσεμπέρια, καθώς οι άνδρες κυκλοφορούν ελεύθερα και άνετα, με ρούχα της αναπτυγμένης Δύσης. Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, ένας κωφάλαλος προσπαθεί ανεπιτυχώς να μου πουλήσει μία λευκή κελεμπία και ένα ανδρικό μαντίλι με κόκκινα επαναληπτικά γεωμετρικά σχήματα. Ντάλα μεσημέρι - ως συνήθως, αργήσαμε να ξεκινήσουμε - και ανηφορίζουμε προς το ιπποδρόμιο. Εκεί, ο φύλακας μας υποδέχεται με ένα αμφίσημο "two fifteen": τόσο κοστίζει ένας έφιππος γύρος του ιπποδρόμου ή είναι η ώρα που ξεκινάει η αναπαράσταση μιας αρχαίας ιπποδρομίας; Η αποπνηκτική ζέστη μας αποθαρρύνει να ζητήσουμε περαιτέρω διευκρινίσεις.

Συνεχίζουμε την περιήγηση με το αρχαίο θέατρο και τους δύο μουσικούς που, φορώντας την στολή του

κωφάλαλου, παίζουν έναν συμπαθητικό κέλτικο σκοπό με μια γκάιντα και ένα ταμπούρλο. Αναγκάζομαι να τους φωτογραφίσω για χατίρι των παιδιών και να τους αφήσω ένα δηνάρι για τον κόπο τους.

Δεν αντέχεται άλλο η ζέστη. Κάνουμε έναν σύντομο γύρο και μία ώρα αργότερα φτάνουμε πάλι εξουθενωμένοι στην εντυπωσιακή κυκλική κιονοστοιχία.

Έχουμε ξεμείνει από νερό. Ανέλπιστα, ένα εστιατόριο, με 7 δηνάρια το άτομο, μας σώζει, σαν μια οπτασία όασης στη μέση της ερήμου. Ανακτούμε πάλι τις δυνάμεις μας. Όπως προχωράμε σιγά σιγά προς της έξοδο, ακούγεται ξαφνικά η φωνή του μουεζίνη που καλεί από ψηλά τους πιστούς σε προσευχή. Στην έξοδο, κάποιοι άπιστοι έχουν στρώσει τα χαλιά τους και στρεφόμενοι προς την Μέκκα, προσεύχονται, ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της θρησκείας τους. Καθώς φεύγουμε με το αυτοκίνητο, μετανιώνω που δεν πήρα τελικά την κελεμπία και τη μαντίλα: θα 'ταν μια φοβερή αποκριάτικη στολή για τα παιδιά...