Τετάρτη, Ιουνίου 24, 2009
Ντροπή
Είναι αργά και πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσω φέτα για τη σαλάτα. Παίρνω κάτι ψιλά και τρέχω να προλάβω το σουπερμάρκετ πριν κλείσει. Ενώ συλλογίζομαι εάν αξίζει τόσο κόπο ένα κομμάτι τυρί, με πλησιάζει ντροπαλά ένας φοιτητής και με εκλιπαρεί, πολύ ευγενικά, για χρήματα. Είναι, λέει, άστεγος. Πρεζάκιας πάντως δεν είναι ή τουλάχιστον δεν φαίνεται να είναι. Ξαφνιασμένος, προφασίζομαι την έλλειψη κερμάτων και φεύγω βιαστικά προς το σουπερμάρκετ. Στην επιστροφή, πήρα άλλο δρόμο. Δεν ήθελα να τον κοιτάξω στα μάτια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ωραίο ήταν αυτο
ΑπάντησηΔιαγραφή