Εκδρομή στη θάλασσα

Πίσω μας, το πευκόδασος είναι πράγματι εντυπωσιακό, σαν ένα ξύλινο κάστρο. Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη. Φυσάει αέρας κι όμως τα κύματα είναι μικρά. Φουσκώνουμε τη βάρκα για τα παιδιά: ενθουσιάζονται, κάνουν βουτιές, βρέχονται, πίνουν νερό, τρομάζουν, γελάνε, κρυώνουν, στεγνώνουν και μετά, πάλι στην θάλασσα. Πάμε να τσιμπήσουμε κάτι στην διπλανή καφετέρια. Ο σερβιτόρος, γνωστός από άλλο μαγαζί, εξηγεί τους λόγους της μετεγγραφής του, σαν ένα ποδοσφαιρικό μεταγραφικό σίριαλ του καλοκαιριού. Ένας ταβλαδόρος κερνάει παγωτό και τοστ στα παιδιά, γιατί του έφεραν το πολυπόθητο γούρι, φυσώντας το χέρι του πριν από κάθε σημαντική ζαριά. Αργότερα, το απόγευμα, στο σπίτι, λίγο πιο ψηλά, στους πρόποδες του βουνού, κάτσαμε να πιούμε καφέ, φάγαμε βερίκοκα και απολαύσαμε την υπέροχη θέα. Είχε πια νυχτώσει όταν φύγαμε.