Τρίτη, Ιουνίου 16, 2009

Καραμέλες

Σήμερα, θύμωσα με τον μπαμπά. Δεν θυμάμαι όμως γιατί. Γενικότερα όμως, μου σπάει τα νεύρα. Μου τη δίνει, πώς να το πώ;. Π.χ. με τις καραμέλες. Έχει κόλλημα με τις καραμέλες. Δεν με αφήνει με τίποτα να τις φάω. Τη μία μου λέει ότι δεν ήμουν καλό παιδί, την άλλη ότι κάνει κακό στην υγεία μου. Δικαιολογίες, δικαιολογίες, ένα σωρό δικαιολογίες. Δεν βγάζεις άκρη. Ενώ εγώ, είμαι πάντα γλυκύτατη με τους συνεπιβάτες του λεωφορείου, τους μεγάλους που δουλεύουν στα καταστήματα, μήπως με συμπαθήσουν και μου δώσουν καμιά καραμέλα. Δεν ξέρω, κάτι παθαίνω με τις καραμέλες. Μου αρέσουν πάρα πολύ. Και η σοκολάτα. Και το παγωτό. Ναι, μάλιστα, το παγωτό. Για το παγωτό όμως, θα γράψω άλλη φορά. Τώρα, προσπαθώ ακόμα να θυμηθώ γιατί θύμωσα με τον μπαμπά...

5 σχόλια:

  1. Μπράβο ρε Ευανθία! Πεσ' τα και για μας, τους αδικημένους! Chocolate para cada uno, Camaradas!
    Συντροφικά χαιρετίσματα!
    Οδυσσέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mike, το σχόλιό σου αποτελεί κατάφορη παραβίαση προσωπικών δεδομένων! Δεν μπόρεσες να συγκρατηθείς, με τόσες καραμέλες στην οθόνη σου;
    Υ.Γ. ποιά Ευανθία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Theloume alles istories ap'aftes!!! Telia itane afti.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μπράβο ρε ντιβάνι! είσαι φορβερός! πρέπει να είσαι κούκλος! πρέπει να σε γνωρίσω από κοντά! τι ευαισθησία, τι απλότητα, τι όμορφη ψυχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ε, έτσι διάλεξα ένα όνομα στην τύχη που μου αρέσει! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή