Χαρτομάντιλα

Είναι η δεύτερη φορά που τον βλέπω, στο ίδιο σημείο, να κάθεται, κάτω, στα σκαλιά. Ακουμπισμένο στα γόνατά του, ένα χάρτινο κουτί γεμάτο χαρτομάντιλα και ένα πλαστικό ποτήρι, με λίγα κέρματα. Ο μαύρος σκούφος που φοράει δεν κρύβει τα ταλαιπωρημένα και γερασμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του.

Κάθεται εκεί, ανέκφραστος, σιωπηλός και τρέμει. Τρέμει ολόκληρος. Από το κρύο, από τα ναρκωτικά, από το οινόπνευμα, από την πείνα; Δεν ξέρω.

Σήμερα, τουλάχιστον, έχει λιακάδα. Δεν θα του χρειαστεί ο σκούφος.