Ο πλανόδιος τενόρος

Κυριακή πρωί. Ο καιρός, ιδανικός για βόλτα στην παραλία, μας ωθεί στην αντίθετη κατεύθυνση, στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, για να γλιτώσουμε την κοσμοσυρροή. Εκεί, μπροστά από το Μουσείο της Ακρόπολης, στην είσοδο του οποίου συνωστίζεται πλήθος επισκεπτών, ανάμεσα σε Πακιστανούς μικροπωλητές και Έλληνες περιπατητές, βρίσκεται ένας νεαρός τενόρος. Κάθε μέρα, 12.00 με 13.30, εξασκεί την τέχνη του και δοκιμάζει διάφορες τεχνικές, προς τέρψη των εκεί ακροατών. Προτιμάει, λέει, τον Ιερό Βράχο από την Ερμού, επειδή τον εμπνέει περισσότερο, ενώ ο κόσμος είναι κι εκείνος διαφορετικός, ποιοτικότερος. Εκείνο το μεσημέρι, έχει φέρει μαζί του Μακμπέθ και Ντον Τζιοβάνι. Κάνει όμως το χατίρι του μικρού και του τραγουδάει, έστω και για λίγο, τον Παπαγκένο.

Απηυδισμένος από τους αυλοκόλακες και την συντεχνιακή νοοτροπία του χώρου, επέλεξε την εναλλακτική αυτή βιοποριστική ενασχόληση, που του εξασφαλίζει ημερήσιο εισόδημα € 100 και την ελπίδα να ζήσει μια μέρα το όνειρό του: να καταξιωθεί στη Νέα Υόρκη, αφού πρώτα τελειοποιήσει την τέχνη του στο Μόναχο.

Μέχρι να εκπληρωθούν τα όνειρά του, θα τον βρείτε εκεί, στην είσοδο του Μουσείου της Ακρόπολης. Ποιος ξέρει, με λίγη τύχη, θα ακούσετε και λίγο Παπαγκένο. Αλλιώς, αναζητήστε τον στην Νέα Υόρκη, ή οπουδήποτε αλλού τον οδηγήσει η αγάπη της τέχνης.