Σήμερα ήρθε η καινούργια δασκάλα, η αναπληρώτρια της Σοφίας. Την λένε Τέρυ. Τί αστείο όνομα! Το πρωί, είδα και τη μαμά της Ακριβής. Μου είπε "γεια σου, με θυμάσαι; Είμαι η νονά (αντί για μαμά) της Ακριβής" και πέθανα στα γέλια.
Το απόγευμα, ρώτησα τον μπαμπά πώς γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, αλλά δεν ήξερε. Μετά, κάτι μου έλεγε για τον Δαρβίνο και τον Θεό (μάλλον τον Δία εννοούσε. Έτσι τον λένε τον Θεό στον "Ηρακλή"). Δεν πολυκατάλαβα. Ύστερα, του είπα ότι μπορώ να μετρήσω, χωρίς ποτέ να σταματήσω. Για πάντα. Και ο μπαμπάς εντυπωσιάστηκε (επ' άπειρον μουρμούρισε). Του το απέδειξα κιόλας: άρχισα να μετράω κι έφτασα μέχρι το είκοσι!. Έτσι που ήταν εντυπωσιασμένος, κάθισα και του έγραψα λέξεις δικής μου επινόησης: "ΜΕΑΗΕΝΑΘΗ", "ΗΘΕΑΝΜ", ΝΕΡCΠΜΗ", "ΠΝΕΡCΝΜΗ", "ΠΝΕΡΝΜΗΑΕ", "ΜΝΗΑΕΡΕΠ" και "ΕΜΝΗΑΕΠΡΙΑ". Σύμφωνα με τον μπαμπά, πρέπει να είμαι η πρώτη στον κόσμο που σκέφτηκε να γράψει αυτές τις λέξεις!
Το απόγευμα, πήγα και στο μπαλέτο. Πέρασα υπέροχα, γιατί είδα πολλές φίλες μου: την Φωτεινή, την Κατερίνα και τη Μαριανίνα. Δεν είδα όμως κανένα αγόρι. Το είπα μετά και στον αδελφό μου που ήθελε να έρθει μαζί μου. Του εξήγησα ότι δεν μπορεί, γιατί το μπαλέτο είναι μόνο για τα κορίτσια.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου