Εκλογικό κλίμα

Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, προσπαθώ να διακρίνω κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά και την στάση των ανθρώπων. Δεν διαπιστώνω όμως καμία αλλαγή. Στο μετρό, ένας νεαρός πρεζάκιας ζητάει βοήθεια, αλλά έχουμε διαφορετική αντίληψη της βοήθειας. Ένας άλλος νεαρός μιλάει στο κινητό "άσε, τώρα, χάλια μαύρα είναι. Για να σου δώσω να καταλάβεις, σήμερα ξεκίνησα και ακόμα και για να κλάσω, πρέπει να ζητήσω άδεια". Τίποτα δεν έχει αλλάξει: αμετάβλητη η πεζή και βαρετή καθημερινότητά μας.

Κι όμως, στο νηπιαγωγείο, μας ενημέρωσαν, μόλις σήμερα, ότι το ολοήμερο τμήμα παύει να είναι ολοήμερο από τη Δευτέρα. Θα λειτουργεί πλέον μέχρι τις 12.30. Η νηπιαγωγός, βλέπετε, όλως τυχαίως, πήρε ξαφνικά μετάθεση για Αλεξάνδρεια (Αιγύπτου, μας εξήγησαν). Όταν βρεθεί αναπληρώτρια - μας καθησύχασαν - θα λειτουργήσει και πάλι το τμήμα, κανονικά.

Και μας το ανακοίνωσαν με τέτοια φυσικότητα, λες κι όλοι το κάνουν. Λες και δεν έχουμε υποχρεώσεις ή δουλειές, λες και μπορούμε να αλλάξουμε τους καθημερινούς μας ρυθμούς έτσι απλά, από τη μια στιγμή στην άλλη. Εκείνη προφανώς μπορεί.

Εκείνη, προφανώς, πιστεύει ότι όλοι θα έκαναν το ίδιο στη θέση της: θα βολεύονταν όσο είναι ακόμα καιρός, γιατί μετά, έρχεται η σειρά των άλλων. Εμάς όμως, μας ρώτησαν εάν μας βολεύει; Μπορεί οι περισσότεροι να έχουν συνηθίσει να τραμπαλίζονται με αυτόν τον τρόπο και να είναι ευχαριστημένοι με αυτήν την σάπια και βρώμικη τραμπάλα. Αλλά η τραμπάλα αυτή, εμάς, δεν μας κάνει. Είναι ξεπερασμένη. Και άβολη. Φωνάζουμε "όχι, φτάνει πια", αλλά μας ακούει κανείς; Τα γράφουμε, αλλά μας διαβάζει κανείς; Τα εξηγούμε, αλλά μας καταλαβαίνει κανείς; Προφανώς όχι.

Το μόνο σίγουρο, είναι ότι το εκλογικό κλίμα θα διαφανεί στις συμπεριφορές και την στάση των ανθρώπων, μετά τις εκλογές: όταν οι βολεμένοι θα ξεβολευτούν, κατεβάζοντας μία μουτσούνα, καθώς οι αβόλευτοι θα βολευτούν, χαμογελώντας. Αλλά μην ανησυχείτε, για μας δεν θα αλλάξει τίποτα. Αν χρειαστείς ποτέ βοήθεια, γιατί είσαι ναρκομανής, την ίδια αδιαφορία θα επιδείξει το κράτος. Και για την κλανιά, μην έχεις αυταπάτες, πάλι θα αναγκαστείς να ζητήσεις την άδεια, αλλά πολύ αμφιβάλλω ότι θα σου την δώσει κανείς.

Τί πίκρα!