Ο αποχωρισμός

Ντάλα μεσημέρι. Το οχηματαγωγό μόλις έδεσε κι άνοιξε ο καταπέλτης. Μέσα στην τεράστια αναστάτωση και τη βαβούρα από το πηγαινέλα των επιβατών και των φορτηγών στην στενή προβλήτα, ξεχωρίζει ένα νεαρό ανδρόγυνο που εναγκαλίζεται σφιχτά, δίπλα στην καφετέρια του λιμανιού. Εκείνη κλαίει με λυγμούς. Εκείνος, διατηρώντας την ψυχραιμία του, προσπαθεί να την παρηγορήσει, με λόγια αγάπης. Συνεχώς, μέχρι και τον τελευταίο ασπασμό.

Από το κιγκλίδωμα του καταστρώματος στην πρύμνη του πλοίου, όπου έχει ανέβει, την χαιρετάει. Μιλούν στο κινητό και χειρονομούν, με το χαμόγελο στα χείλη, καθώς απομακρύνεται το πλοίο.

Η κουκκίδα στην άκρη της προβλήτας σηκώνει το χέρι της για μια τελευταία φορά, πριν γυρίσει την πλάτη της στο πλοίο και εξαφανιστεί στην πεζή καθημερινότητα του νησιού. Εκείνος, κλείνει το κινητό του και πηγαίνει για καφέ. Ελεύθερος και ανώνυμος μέσα στο επιβατικό πλήθος, έτοιμος να απολαύσει τη ζωή του.